Popiół na czole – po co to?

Zbliża się Wielki Post. Już za parę tygodni Środa Popielcowa, pójdę pochylić głowę by kapłan mógł na czole nakreślić popiołem znak krzyża. I co potem? Tradycji stanie się zadość, więc wrócę do domu, czoło umyję i po wszystkim, życie będzie biegło jak dotychczas: znajomych obgadam, kontraktorowi zapłacę gotówką by było bez podatku, na widok „tego typa” odwrócę głowę, i dalej będę głosił, że wszystkiemu złu na świecie winni są Żydzi.


Czy tak, czy tylko dla tradycji ten popiół na czole? Przypomina się Niniwa i prorok Jonasz. Niniwa, miasto tak zepsute, że Pan postanowił je zgładzić. Jonasz nawołuje i ostrzega, i oto miasto podejmuje pokutę, nawet bydło ma odczuć zmianę. Kara zostaje darowana.

Pokuta – a więc uznanie że robiłem źle. A skoro uznam, że robiłem źle, muszę chcieć się zmienić ku lepszemu.  Za tą chęcią muszą iść czyny. Nawet, jeśli znowu się potknę, to znowu będę musiał się podnieść i iść tą lepszą drogą. Jeśli tego zabraknie, to istotnie pozostanę tylko przy osobliwej tradycji.
 
 Modlitwa wielkopostna św. Efrema Syryjczyka
O Panie i Władco mojego życia!
Usuń ode mnie ducha próżniactwa,
zniechęcenia, żądzy władzy i pustosłowia.
Daj natomiast swojemu słudze
ducha niewinności, pokory,
cierpliwości i miłości.
Tak, o Panie i Królu, spraw bym widział
moje grzechy i nie osądzał mojego brata,
albowiem Błogosławiony jesteś na wieki wieków.Amen.

JuR       Luty, 2012

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Moje "odkrycie" Matki Bożej z Gwadelupe

Obraz
Wyrosłem i wychowałem się w atmosferze kultu kilku obrazów Matki Boże:  z Częstochowy,   z Ostrej Bramy, Od Siedmiu Boleści, ... . Ale nigdy, mieszkając jeszcze w Polsce,  nie spotkałem się z Matką Bożą z Gwadelupe. To imię pojawiło się w mojej świadomości dopiero tu w Kanadzie, ale i to bez jakiegśs konkretnego skojarzenia, i bez wzbudzania we mnie potrzeby przywoływania go. Tamte polskie wizerunki niosły dla mnie konkretne treści religijno-historyczne i wzbudzały uczucie bliskości i pewnej wzajemnej przynależności (mojej to tych własnie przedstawień Pani, i tych przedstawień do mnie). Wizerunek z Gwadelupe był dla mnie bardziej indiańską egzotyką aniżeli obiektem związanym z kultem religijnym.                                                 *                                              *                                                                         * Z Apoklaipsy Św. Jana – 12.1: " Wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod Jej sto
Czytaj więcej

Jak to było z tymi chlebami i rybami

W Ewangeliach opisujących cudowne nakarmienie słuchaczy poprzez rozmnożenie chleba i ryb zastanowił mnie jeden aspekt całej opowieści. Święty Jan pisze, że Jezus polecił apostołom przynieść chleby i ryby, o których powiedzieli Mu, że ma je jakiś chłopiec. I apostołowie przynieśli. No dobrze, myślę sobie, ale jak to "przynieśli"? Tak prosto, podeszli do tego chłopca, sięgnęli do jego koszyka, wzięli chleby i ryby i już? I zanieśli Mistrzowi? A co na to ten chłopiec? Przecież to były jego dobra, on też był z całym tłumem od rana na tym polu i też był głodny, a te chleby i ryby to było wszystko co miał do jedzenia. Wyobrażam sobie taką sytuację np na jakimś dużym zgromadzeniu odbywającym się z obojętnie jakiego powodu. Nagle, ni stąd ni z owąd, podchodzą do mnie porządkowi i żądają bym oddał im moją kanapkę, którą ze sobą przyniosłem. Przecież bym się opierał. Gdyby ci hipotetyczni porządkowi nawet powiedzieli mi: "daj te kanapki bo szef je potrzebuje" to też bym nie u
Czytaj więcej