Miłuj Bliźniego – (ale nie każdego?)

Przed kilku laty byłem na pielgrzymce w Ziemi Świętej. Jest akurat okres Wielkiego Postu, pogłębionej refleksji nad naszym przeżywaniem wiary. W Jerozolimie zwiedzamy obiekty Yad Vashem – muzeum poświęconego ofiarom Holokaustu.
Upamiętnione na ścianch nazwiska i imiona ponad 3 milionów ofiar, od niemowląt po starców. Wieczorem w hotelu, w pokoju naszego księdza, mamy jak co dzień Mszę św. Po krótkim kazaniu ksiądz zwraca się do nas o formułowanie naszych próśb. Pada ich kilka, po każdej chóralne „wysłuchaj nas Panie”. Zgłaszam moją „o miłosierdzie dla ofiar i sprawców”. Cisza. Po chwili odpowiada parę słabych głosów.

gdzie kończy się miłość bliźniego a zaczyna pogarda i czasem nienawiść?

JuR luty 2012

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Moje "odkrycie" Matki Bożej z Gwadelupe

Obraz
Wyrosłem i wychowałem się w atmosferze kultu kilku obrazów Matki Boże:  z Częstochowy,   z Ostrej Bramy, Od Siedmiu Boleści, ... . Ale nigdy, mieszkając jeszcze w Polsce,  nie spotkałem się z Matką Bożą z Gwadelupe. To imię pojawiło się w mojej świadomości dopiero tu w Kanadzie, ale i to bez jakiegśs konkretnego skojarzenia, i bez wzbudzania we mnie potrzeby przywoływania go. Tamte polskie wizerunki niosły dla mnie konkretne treści religijno-historyczne i wzbudzały uczucie bliskości i pewnej wzajemnej przynależności (mojej to tych własnie przedstawień Pani, i tych przedstawień do mnie). Wizerunek z Gwadelupe był dla mnie bardziej indiańską egzotyką aniżeli obiektem związanym z kultem religijnym.                                                 *                                              *                                                                         * Z Apoklaipsy Św. Jana – 12.1: " Wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod Jej sto
Czytaj więcej

Jak to było z tymi chlebami i rybami

W Ewangeliach opisujących cudowne nakarmienie słuchaczy poprzez rozmnożenie chleba i ryb zastanowił mnie jeden aspekt całej opowieści. Święty Jan pisze, że Jezus polecił apostołom przynieść chleby i ryby, o których powiedzieli Mu, że ma je jakiś chłopiec. I apostołowie przynieśli. No dobrze, myślę sobie, ale jak to "przynieśli"? Tak prosto, podeszli do tego chłopca, sięgnęli do jego koszyka, wzięli chleby i ryby i już? I zanieśli Mistrzowi? A co na to ten chłopiec? Przecież to były jego dobra, on też był z całym tłumem od rana na tym polu i też był głodny, a te chleby i ryby to było wszystko co miał do jedzenia. Wyobrażam sobie taką sytuację np na jakimś dużym zgromadzeniu odbywającym się z obojętnie jakiego powodu. Nagle, ni stąd ni z owąd, podchodzą do mnie porządkowi i żądają bym oddał im moją kanapkę, którą ze sobą przyniosłem. Przecież bym się opierał. Gdyby ci hipotetyczni porządkowi nawet powiedzieli mi: "daj te kanapki bo szef je potrzebuje" to też bym nie u
Czytaj więcej